Deze week was het zover....

Vlak voor het sluiten van de grens naar Duitsland reisde ik af naar Mona en Mario. Bij binnenkomst stond mijn toekomstige gevangenis gevaarlijk glimmend op een tafel... Met licht bibberende knieen mocht ik na de uitleg van Mona de gordel gaan passen.

Toen mijn edele delen in de siliconenbehuizing waren verdwenen werd de gordel op mijn heupen vastgezet en het gevoel wat toen kwam was onbeschrijfelijk. Ik voelde vrijwel niets meer en daar komt bij dat je geen zicht meer hebt op je penis en scrotum. Ongetwijfeld is dat een mindfuck maar het is echt heel absurd. 

De gordel zat meteen heel goed en ik voelde echt dat ik iets om had en dat een sterk bondage-effect heeft en geeft. Voor de Houdini's onder ons... dat ding is alleen met heavy-equipment los te breken.... ;-).

Mario controleerde vervolgens of de gordel overal goed aansloot. Zowel hij als ik waren heel tevreden over hoe de gordel zat.

Nadat Mona mij nog tips had gegeven hoe ik het beste kon gaan zitten als ik de gordel droeg, hoe deze te reinigen en waar ik verder rekening mee moest houden, werd ik bevrijd en ging ik huiswaarts.

's Avonds de sleutel aan mijn KH overhandigd en de eerste ervaring ondergaan.... (die post ik binnenkort :-)).

Groet!

P.s.: nog dank voor alle leuke reacties op de vorige posts (ik weet nog niet helemaal hoe de blog werkte).

P.s.p.s.: uitnodiging voor diegenen die via Blog ervaringen willen delen: schrijf een leuk stukje! :-)

Jawel, afgelopen vrijdag was het zover.

Na een lange autoreis (zou het door de afstand of door de spanning zo lang geduurd hebben...?) belandde ik bij Latowski. Zijn vrouw Mona heette mij hartelijk welkom. Na te zijn gewisseld van schoeisel (ik kreeg een paar huispantoffels aan) nam ze mij mee naar boven. In de hal en in de paskamer stonden legio stalen kuisheidsgordels, corsetten en jarretellegordels. Een feest voor het oog :-).

In de paskamer liet ze mij als eerste de pasdummy zien die ik later aankreeg en vervolgens showde ze alle accesoires: (electro)dildo's die in de gordel kunnen worden bevestigd, een electrostimulatiekamer en afsluitmogelijkheden om zelfs de achterkant geheel af te dekken. Mona liet mij de electrode voelen  op mijn vinger; stand 2 van 15 was heel aangenaam en mijn gedachten vlogen al meteen alle kanten op.... Tenslotte liet ze de verschillende silconenkamers zien waar penis en ballen in worden opgeborgen; die moest ik als laatste gaan passen.

Even later kwam Mario binnen en na een hartelijk gesprek kreeg ik de dummygordel om. Dat betreft alleen het omhulsel zonder de siliconenkamer. Het eerste gevoel is al direct even slikken. de stalen afscherming aan voor en achterzijde voelen als een compleet pantser en het ziet er uit als een harnas. Het zit echt te gek en geeft nu al een totaal gevoel van onmacht en opsluiting. De gordel staat stoer en je ziet aan alles dat het om een kwaliteitsproduct gaat.

Ondertussen was Mario overal aan het checken of de gordel goed zat, nergens knelde en maakte hij aantekeningen om de gordel op precies de goede maat te kunnen maken. Hij deed dat heel discreet en  ik heb mij geen seconde onprettig gevoeld. Overigens: Mario is echt een Willy Wortel en als je hem laat vertellen ben je zo een uur verder.

Na circa 45 minuten ging de gordel af moest ik als laatste de siliconen kamer gaan uitzoeken. Mona bracht twee volledig schoon gewassen kamers en ze liet mij in alle rust en volledige discretie met behulp van glijmiddel (op waterbasis! ;-)) de juiste keuze maken. Dat heeft circa 5 minuten geduurd en na het maakte van mijn keuze vulde ik samen met Mona het laatste deel van het opdrachtformulier in. Ze liet weten dat het 2 a 3 maanden duurt voor de gordel klaar is. Ik besefte dat ik de komende weken vol verlangen en ongeduld zal gaan doorbrengen.

Na de laatste checks en een warme handdruk stapte ik in mijn auto. Ik miste de prettige constante druk van de gordel en de permanente herinnering dat ik binnenkort volledig ben opgesloten al bij het wegrijden uit de straat waar Latowski woont.

Wordt vervolgd....

Al bijna 10 jaar spookte de wens van een volledige opsluiting in een kuisheidsgordel door mijn hoofd. Geblokkeerd door "wat vindt mijn omgeving" ervan, heb ik een perverse geest, zo ben ik toch niet opgevoed....? heb ik de wens onderdrukt. Wel regelmatig het internet afgestruind naar kuisheidsgordels, fora gelezen en telkens weer werd ik met mijn diepe wens geconfonteerd.

Met mijn vrouw kan ik alles bespreken en een paar dagen geleden mijn diepe verlangens aan haar voorgelegd. Ze reageerde fantastisch, vond het niet raar en ging samen met mij op zoek naar wat ik graag wilde en wat zij ook mooi vond. En zo kwamen we op de site van Latowski terecht. De strakke, gladde lijnen konden haar bekoren en ik werd geraakt door de massaliteit en de - zo op het oog - machteloze opsluiting.

Deze week is het zover: ik reis af naar Duitsland voor de eerste passessie.

Wordt vervolgd....